Ode on a Grecian Urn

"Ode on a Grecian Urn" ('Ode de urna Graeca') est poëma a Ioanne Keats, poëta Romantico Anglico, mense Maio anni 1819 compositum et sine nomine in fasciculo quinto decimo (Ianuarii 1820) periodici Annals of the Fine Arts editum. Haec est una ex pluribus "magnis odis anni 1819" huius auctoris, cum "Ode on Indolence", "Ode on Melancholy", "Ode to a Nightingale", atque "Ode to Psyche". Keats, priores formas poëticas ad consila sua non idoneas arbitratus, in hac serie carminum novam formam odae antiquae elaboravit. Ad "Ode on a Grecian Urn" scribendam motus est postquam duas commentationes Beniamini Haydon, artificis scriptorisque Anglici, legit. Keats conscius erat aliorum operum de arte Graeca, et ipse marmora Elginiana Parthenonis spectaverat. Haec illam opinionem suam confirmaverunt, quod ars classica Graeca fuerat idealistica, virtutesque Graecas repraesentaverat, in qua opinone hoc carmen nititur.

Hoc carmen, in quinque versuum series divisum, quaque serie decem versus continente, seriem imaginum in urna Graeca pictarum tractat. Poëta praesertim de duabus scaenis canit: in prima, amator amicam perpetuo persequitur sed numquam satis fiet; in secunda, pagani sacrificium parant. Ultimi versus, "Beauty is truth, truth beauty,—that is all / Ye know on earth, and all ye need to know" ("pulchritudo est veritas, veritas pulchritudo—haec sunt omnia quae in terra scitis, et omnia quae vobis scienda sunt") multis modis a criticis et laudati et contempti sunt.